Toen Arjan weer naar huis ging was het voor mij weer even wennen aan het alleen reizen. Maar tijd om heel lang verdrietig te zijn heb je hier niet, de schoonheid van Nieuw-zeeland roept!
De afgelopen week heb ik besteed om het noorden van het noorder eiland te verkennen. Goede beslissing, want naast dat het hier prachtig is kennen ze in het noorden niet echt winter en hoewel het in het zuiden van het zuidereiland alweer behoorlijk koud begint te worden is het hier nog steeds 25 graden en zon :-D.
Als eerste ben ik naar het Kauri-Forest geweest, oftewel naar de grootste bomen van NZ! En geloof mij ze zijn echt Massive! Op advies van een paar nederlanders die ik eerder ontmoet had samen met Ar, heb ik een ‘nocturnal walk’ gedaan op zoek naar de kiwi. En we hebben er zo waar een gevonden!! Ik was echt heel verbaasd want het is best moeilijk om deze beestjes te kunnen spotten aangezien de hele dag slapen, alleen in het donker op zoek gaan naar wormen en dan ook nog bij het minste of geringste geluid weg rennen. De kiwi die wij zagen zetten het ook gelijk op een lopen maar juist richting ons!
Na het bos ben ik doorgereden naar het meest noorderlijkste puntje van het noorder eiland. Nou ja rijden, oke ik beken; ik ben met een bustour geweest… En het was echt gaaf! We gingen met de 4×4 bus over het strand, door de drijfzandrivier en maakte de nodige stops om te kunnen zwemmen en om met een soort bodyboard van de zandduinen af te glijden. De truc daarbij is om hoe leuk het ook is je mond dicht te houden… I learned that the hard way….
Natuurlijk wilde ik nog graag een keer gebruik maken van mijn nieuw verworven status van ‘gecertificeerd duiker’ en de mogelijkheden lijken eindeloos. Eerst heb ik een duik gemaakt naar het wrak van de Rainbow Worrier (dat greenpeace schip dat door de Fransen gebombardeerd is). Nadeel was dat dit wrak op 30 meter ligt en ik maar tot 18 meter mag duiken en dus met een instructuur mee moest (lees; ik moest extra betalen). Wel heel gaaf om een keer zo diep te duiken! En zo’n wrak op de bodem van de zee heeft altijd iets magisch.
Twee dagen later ben ik gaan duiken bij de Poor Knights Islands. Dit zijn een aantal eilanden waar niemand op mag en waar ook niemand in een straal van 800 meter mag vissen. Volgens de Lonely Planet een van de top 10 duikplekken in de wereld en hoewel ik natuurlijk nog niet zo veel vergelijkingsmateriaal heb was ik erg onder de indruk! Zoveel vissen en nog meer kleine onderwaterbeestjes waar ik de namen niet van weet maar zo indrukwekkend zijn!
