Tongariro Crossing & Een nieuwe riem voor Max

Hey!

Nou als eerste: mijn veulentjes project gaat definitief niet door….
Ik ben maandag maar meteen begonnen met inlezen in mijn nieuwe project over OCD (gewrichtsziekte bij paarden). En dit project is ook best wel interessant, maar wel een stuk minder leuk om uit te voeren. Het is nu vooral statistiek…
Nu ben ik dus druk bezig om te leren hoe SPSS werkt, proberen overzicht te krijgen in alle data en een hypothese schrijven.

Afgelopen weekend zijn we met alle nederlanders (11 meiden) hier op de universiteit een weekendje naar National Park geweest.
Op de heen weg hadden we alleen een klein probleempje…Na een paar grote heuvels brandde opeens zowel het lampje van de accu als van de remmen en begon de motor een beetje te stinken. Nadat bouk en ik hadden geprobeerd op te zoeken in het boekje wat het betekende en er eigenlijk alleen stond ” zet de auto direct aan de kant” hebben we besloten toch maar even door te rijden naar het eerst volgende dorpje. Daar bleek dat de ‘fanband’ eraf was gelopen. (zorgt voor koeling van de motor) De garage bleek 100 m verderop en ongeveer 10 min later en 80 dollar armer was max weer helemaal gemaakt. Ik was wel heel opgelucht dat de automonteur zei dat er waarschijnlijk een steen tegenaan is gekomen en dat het gewoon pech was. Joepie, ik heb dus niet een hele slecht auto gekocht!
Op zaterdag hebben we de Tongariro crossing gelopen. De crossing is een wandeling van 17 km en duurt ongeveer 8 uur. Ik heb nu blaren en spierpijn maar het was het zo dubbel en dwars waard! 
Toen we ’s ochtends vertrokken (om kwart over 7)  was het bewolkt en zelfs een beetje aan het regen maar toen we een klein stukje geklommen hadden, kwamen we boven de wolken uit en was het de rest van de dag schitterend weer! 
De crossing gaat de redelijk steil omhoog en het is een hoop klimmen en nog meer uithijgen en op adem komen, maar de uitzichten die je hebt zijn zo fantastisch. Hier in Nieuw-zeeland is echt alles zo mooi als dat je het op de foto’s ziet. Misschien stiekem nog wel mooier. (zie de fots’s!!!)
De crossing gaat langs een vulkaan (mount Doom, voor de mensen die Lord of the Rings hebben gezien), sneeuw, langs super helder blauwe berg meertjes, stomdende hotsprings en ook nog een stuk door het bos. Heel gaaf om te zien dat er aan de ene kant van de berg alleen maar rotsen zijn, terwijl er aan de andere kant een heel bos is.

Op zondag ging een deel van de groep skydiven en een deel paardrijden. Omdat ik er nog niet helemaal overuit was of ik mezelf wel uit een vliegtuig durf te gooien ben ik gaan paardrijden. Gelukkig was dit een goede keus! Ik heb nog nooit zo’n gave buitenrit gemaakt. We begonnen om 10 uur en waren pas om kwart over 5 weer terug. (auw, nog meer spierpijn)
De toch ging door river valley, een heel mooi heuvellandschap met in de diepte een rivier. In de weilanden stonden schapen, koeien en herten en daar reden wij met de paarden doorheen. Er waren niet echt gebakende paden en de gids liet ons heel vrij zodat we af en toe in volle rengalop de berg op konden scheuren.
Tijdens de thee-pauze beweerde onze gidsen dat we paarden gewoon konden laten staan….Binnen 5 min stond de helft boven op de heuvel en kon de gids er te paard achteraan om ze allemaal weer terug te halen, heel grappig! Dat grapje hebben sommige paarden nog een paar keer herhaald! Het paard van de gids was hier het beste in, zodat ze gids op een gegeven moment maar achter op bij een van de andere paarden is gaan zitten om niet de hele heuvel op te hoeven lopen.
De paarden hier zijn net berggeiten. We zijn te paard heuvels afgegaan die zo steil waren dat ik er lopen denk ik niet van af zou durven. Af en toe lag ik echt bijna plat op de rug van Pablo (mijn paardje) maar zo gaaf om te zien dat ze precies weten waar ze hun voeten moeten neerzetten.
Super leuk aan de tocht was dat de gidsen ook zo enthousiast waren, het was de eerste keer dit jaar dat ze weer een dagtocht gingen maken en vonden het bijna net zo leuk als wij. (denk dat we daarom ook 3 gidsen hadden, terwijl we met z’n 4en kwamen rijden)

Vandaag zit ik helaas weer gewoon achter mijn computer, gegevens uit te werken. Minder spannend. Ik ben deze week alleen in huis (behalve Gemma en Andrew) want Boukje zit in Christchurch voor haar onderzoek, maar komt donderdag al weer terug. 
Vanavond ga ik eten met de andere NL meiden en daarna echt NZ mudcake eten!

tot gauw!
liefs lotte    

2 reacties op “Tongariro Crossing & Een nieuwe riem voor Max”

  1. patrice zegt:

    Hey Lot,

    Wat een gaaf verhaal heb je geschreven.
    Ja even schrikken hë als de lampjes van de auto gaan branden.
    Maar gelukkig geen nare dingen.
    Wat lullig van het onderzoek, maar wel weer fijn dat er gewoon een ander voor in de plaats is gekomen.
    Gaat daar toch wel relaxed toe, geloof ik.
    Ja, statistiek, wauh jakkes, kan me voorstellen dat je liever direct met de veulens bezig bent.
    Wat een geweldige track hebben jullie gemaakt.
    Vooral de tocht op een paard, kicke!!!
    Foto’s zijn gaaf.
    Knuffel, Patrice

  2. boukje zegt:

    Hey Lotje,

    tis hier nu 3 uur snachts en ik ben op “foalwatch”. Gelukkig is dat niet voor niets, want er is net een veulentje geboren! (waar ik met mn blinde ogen bijna over was gestruikeld..) Superleuk om de verhalen over je paardrijtocht te lezen! moet je toegeven dat ik wel een beetje jaloers ben.. ik wil dat ook; in galop de bergen opcrossen en hele steile paadjes beklimmen met paard en al! Helemaal briljant te lezen dat je paardje Pablo heette, zo heet het paard ook waar ik thuis bij mn ouders op rijd 🙂

    Ik moet zo weer een ronde lopen, ik zie je morgen! hmm.. zal je maar eens bellen om te vragen of je Max aan zn nieuwe riem naar het vliegveld toe wil brengen om me op te komen halen 🙂 maar dat bewaar ik voor morgenochtend!

    dikke knuffel

Een reactie toevoegen